Na 3,5 maand reizen met de jeep zijn mijn vriendin en ik weer terug in Nederland. Wie had gedacht dat een Cherokee uit '92 (met al 3 ton op de teller) de 32.000km lange trip vrijwel probleemloos zou doorlopen? Wij niet, maar hij deed het toch.
Ruim een jaar geleden begonnen we voorzichtig met de voorbereidingen. Stap 1: het kiezen van de juiste auto. Nou zou het misschien voor de hand liggen om naar een Toyota dealer te stappen en daar een tweedehands LandCruiser aan te schaffen, maar helaas liet ons budget dat niet toe. Wij waren op zoek naar een goedkope maar betrouwbare 4x4. Zodoende kwamen we uit bij onze Jeep Cherokee Performance uit '92. Na aanschaf hebben wij nieuwe veren rondom laten installeren, 6 nieuwe BF goodrich AT banden aangeschaft en een dakrek met Hanibal daktent gekocht.
Tijdens het rijklaar maken van de Jeep werden wij door diverse bedrijven vreemd aangekeken, uitgelachen en zelfs genegeerd. (oa. ET in Coevorden en Destination Adventure te Amsterdam). Dit alleen omdat we niet in een Toyota of Land Rover reden.
Enfin, na een kleine 7 maanden van voorbereiden vertrokken we richting Italië om via Sicilië over te steken naar Tunesië. Vervolgens reden we naar Libië, Egypte, Jordanië, Syrië, Turkije, Rusland, Kazachstan en Mongolië. Daarna reden we van Oost-Rusland terug naar het westen (de reis te zien op www.wijgaanopreis.nl).
Nu kunnen we natuurlijk uitvoerig gaan vertellen over de diverse landen en hoe prachtig het daar is maar dat zou nogal wat tijd vergen. Even een paar hoogtepunten dan:
1.Tunesie en de Sahara.
Het binnenland van Tunesie was al interessant. Echter, toen wij via Douz in de oase 'Ksar Ghilane' aankwamen, wat midden in de woestijn ligt, waren we totaal flabbergasted. Het rijden over de zandduinen, de stilte, het slapen onder de kraakheldere hemel. Super.
2. Jordanie
Natuurlijk bezochten we Petra maar wat we misschien nog wel mooier vonden is de in en in rode woestijn van Wadi Rum.
3. Mongolie
Met stip het meest aantrekkelijke land voor ons. Een land zonder infrastructuur waar de inwoners op het platteland voornamelijk een nomadisch bestaan hebben. Puur en authentiek. Het gebrek aan wegen (er zijn wel zogenaamde tracks) maakte het nog eens een extra uitdaging. Over zandwegen, gravel, gras, etc. reden we, met af en toe een water-crossing, richting de Hoofdstad Ulaan Baatar.