Pfingsten am Ballenstedt 2005

[Kameel]

donderdag

Wamel (NL),

Aangezien we vorig jaar pas om middenacht aankwamen en we dit jaar zeker willen zijn dat de binnentent niet schuin onder de buitentent staat, is bij daglicht aankomen een prioriteit.

Dus: opstaan met de kippen.

Helaas slapen de kippen uit vandaag.

Weliswaar weten we op tijd uit de greep van Wamel weg te komen en tussen daar en de grens sluiten er nog wat geel fruit, een Charlie Brigade en een Rode-tomaten-Jeep aan. Een bont gezelschap reist af....

De koffie onderweg wordt beter en beter, en binnen no-time staan we voor de poorten van het gebied Braunsweich. Ook wel GOG genoemd. (GPS-Onbekend-Gebied) ...standaard papieren landkaart is erg geadviseerd.

Gelukkig kennen we nog een beetje de route en is het niet zo'n probleem de GPS-ontvangers een portie blauwbekken te gunnen. 'Probeer te keren'

Na hartelijk onvangst door Monica (op z'n Duits in het ècht een leuke naam )kregen we dezelfde plek als vorig jaar toegewezen en wordt het bijna een vorm van thuiskomen... en ja, het is nog licht ook.

Base-camp opzetten, koffie maken en wat opfrissen. Het is nog lekker rustig en JP en ik besluiten om maar meteen naar de technische keuring te rijden. Je kan het maar gehad hebben.

De keuring, ook wel bekend als wassen neus (nee, gewoon in de Nederlands), wordt gedaan door de keurmeester annex proefmeester. Hij vind alles al goed zolang je er plezier in hebt. Zolang hij na een ronde onder je Jeep z'n haren niet hoeft te wassen gehts schon.

Intussen druppelt wat nieuws binnen over Gert. Schijnbaar heeft hij, rijdend over wat duits asfalt, z'n linker achterwiel voorbij zien komen terwijl hij zelf een halve meter lager zat dan toen hij vertrok uit Almere...

Na de geruststelling dat er niemand letsel heeft en Gert en Leonie in levende lijve voor ons stonden kon niemand een lichtelijke glimlach onderdrukken. Waarschijnlijk ook vanwege de goede afloop, maar vooral de manier waarop Gert het voorval beschreef was alweer goed voor wat lachvoer...

Na het binnendruppelen van de rest van Nederlandse delegatie staan er nog wat dingen op het programma: Jungle-seat ophangen, koffie voor Maria (stroom dus) en boodschappen halen voor de BBQ.

Het vuur mag aan en de sterke verhalen komen los.. 12 uur snachts hebben we ineens een jarige in ons midden: Ad van Andel. Extra jolijt voor rond het vuur: wat kadootjes en vals gezang.

Vrijdag

Ballenstedt (D),

De intocht der Duitsers. Met kolonnes aan chroom en blinkende bolides, afgewisseld met een camper/caravan, stromen ze binnen.

Vooral de dag om te praten over wie wat waar en heeft aangepast of nog wil aanpassenen wat dat kost, mij persoonlijk viel vooral de aanhanger van Jeffrey op. In minder dan geen tijd een handig ding van gemaak. Nooit geweten dat je op die manier ook water kon opvangen. De orde van de dag: er was donderdag een campingstoel van MudMiep overleden (de ceremonie was kort en geruisloos), die moest natuurlijk vervangen worden. Met drie man/vrouw sterk gaan we daar een vervanger voor zoeken...en na 12 winkels hebben we die gevonden. Als het goed is in de kleur van hun komende Jeep?

Het hek is open die middag en de eerste Jeeps maken een eerste proefrit op het terrein naast de camping, het is heerlijk weer en dus dubbel pret. De vakantie-sfeer wordt er niet minder op, nog een stuk strand en een terras en ik hoef niet meer naar Spanje dit jaar.

Zwarte katten en ladders hebben kennelijk ook GPS, want vrijdag de 13de ging voorbij als ieder ander. De smartlappen-cd van Gert zorgen voor weer een muzikaal <strike>diepte</strike> hoogtepunt, zodat iedereen hartelijk kan meelallen.

Het wordt laat die nacht....

zaterdag

Tour-dag,

Na een verkwikkend ontbijt, oftewel de verkwikkende opmerkingen over het ontbrekende beleg (jaja, we waren wat aan de late kant ), was het tijd om met een roadbook een 68 km lange route te vervolmaken. Aan het einde ligt dan een klein terrein waar nog wat gespeeld mag worden. Aldus het plan.

In de praktijk gaat het anders: de vele kinderkopjes op de weg en die ene op de achterbank van de CJ met schuddend nekje maken het veranderen van de route een peuleschil. We rijden na een 20-tal (mooie!) km gewoon naar het eindpunt en kijken wat rond op het terrein waar we toch nog een paar uur zouden kunnen rijden.

Een parcours van een kleine km, met wat leuke bultjes en een enkel moddergat is 1 ding... maar met meer dan 80 Jeeps tegelijk daar rijden betekend file. En file, tsja, daar kun je nog best òp de weg van 'genieten'. Naast-de-weg is het eigenlijk twee keer zo lastig. De meeste Duitsers rijden echter netjes in eendenpas achter elkaar aan en geven iedereen genoeg ruimte waardoor je toch al snel een half uur over de ronde doet.

...Ruud zit toch weer net wat anders in elkaar: maken we toch onze eigen route?

Een kleine geul vol water, met wat modder er omheen. Zo weinig heb je nodig voor een vol uur plezier. En niet alleen voor de paar Nederlandse- en de enkele Duitse rijder, gezien de lachende gezichten bij de toeschouwers.

De foto's in de gallery zeggen genoeg...

De (warme) lunch is erg lekker, aangezien het vrij fris wordt met de beginnende regenbuien. Prima verzorgd.

Bij terugkomst had Maria een heerlijke soepie klaar. Tomaat met ballen onder een partytent in de regen: lekkerder kan niet.

Het is zaterdagavond, dus tijd voor het feest met live-muziek na de (weer prima verzorgde) maaltijd en nodige douche.

Veel alcohol op vreemde bodem doet wonderen voor de diverse absoluut-niet-getalenteerde-zangers en zangeressen. Het feest is helemaal geslaagd, en daarmee de dag.

zondag

'Het terrein is niet ver, daar zijn we zo... ' ik hoor het iemand nog zeggen.

Het wordt een mooie -onbedoelde- tour. Zigzaggend door de dorpen rond Ballenstedt ("zijn we hier al niet geweest?" ) met als doel een offroad park. Halverwege komen we aan bij een race-circuit. Ook leuk, maar om me heen kijkend zijn onze jeeps niet geprepareerd om met 130 km per uur door een bocht te sjeezen. Dan maar weer verder...uiteindelijk hebben we het na anderhalf uur rijden gehaald.

Onderweg komen we nog de 'dubbel nul' tegen, met stukken. (lager stuk?) Deze dag is voor hem dus twee keer niks. Ook Ruud en Hendrik kost dit hun terrein-dag, maar toch erg fijn dat ze ervoor zorgen dat de CJ weer in Ballenstedt komt.

Het terrein zelf is erg afwisselend: modderbak(ken), hoge en lage bulten, wat trapjes, boomstammetjes, wasbord-zandhoopjes, steile hellingen...etc etc.

Voor elk wat wils eigenlijk. Prima vermaak en prima weer... en prima goulash. Afgezien van de nogal vreemde actie van een Duitse bestuurder, een niet ongevaarlijke manouvre met kinderen achterin die gelukkig voor iedereen goed afliep, was het een heerlijke dag in de zon.

Op open terrein uit de wagen stappen tijdens het rijden in 1-laag, en dan het gezicht van Angélique (als bijrijder) zien: héérlijk.

Bij terugkomst eerst maar eens bijpraten bij een hapje en een drankje.

De kleine vlees-stokjes van Maria vinden gretig aftrek, maar vooral de blokjes kaas zijn in trek bij de jongste Nederlander: Mila. De vlaggetjes in de blokjes werken als een magneet, ze moest en zou ze allemaal verzamelen om ze later met picasso-gevoel in de grond te steken.

'S avonds zijn we met de hele groep in een fijn restaurant in de buurt gaan eten. Ik weet niet wat het is, maar met de humor zijn ze in dat deel van Duitsland nog niet op het zelfde niveau als de wegen. De mensen van het restaurant kunnen Ruuds grappen en grollen maar met moeite met een lach beantwoorden. Waarschijnlijk komt het door het ontbreken van wat 'luchtgaten' in dat deel van de zaak: niet luchtig en erg benauwd. (wel lekker gegeten)

De laatste nacht aan de vuurkorf was weer als altijd: enorm gelachen met een glaasje in de hand. Wel wat minder smartlappen gehoord, maar dat kwam het gesprek ook weer ten goede: nu ging het helemaal nergens meer over.

Lekker douchen om 3 uur snachts is eigenlijk net zo fijn...

maandag

Het afscheid,

Het opruimen gaat allemaal lekker vlot, zodat alle Nederlanders rond de middag op weg zijn. Het opvallende is dat de groepen eigenlijk meer in land-delen zijn verdeeld. Degenen die bij elkaar in de buurt wonen rijden samen richting huis.

Dan kom ik weer op GOG. Ik weet niet zeker hoe we gereden zijn, maar ik heb zeker 12 keer Quedlinburg op borden gezien. 8km, 12km, 10km, rechtsaf, linksaf etc etc... Het hele gebied hebben we eigenlijk wel gezien. het GPS-systeem kent wel wat wegen daar, maar de meeste nieuwe niet..met als gevolg dat we erg vaak vòòrbij afslagen kwamen waar we eigenlijk in moesten.

Ok dan, we zijn op een gegeven moment bij 1 afslag gaan staan: hier gaan we op, wat de GPS ook zegt. De kaart erbij gepakt en gewoon op de ouderwetse manier op richting rijden.

Bij het draaien op de weg stuurde Richard de WJ in de greppel, wraak voor als je niet naar je GPS luistert? Eelco's/Jaimy's YJ stond zijn mannetje met een sleeplint en we konden nu eindelijk serieus op weg.

Ik heb weer erg gelachen en kijk uit naar de editie van 2006.

ps: ben bezig met een alternatieve 'ballenstedt' tekst op 'Mexico' ... als het wat wordt plaats ik 'm hier wel.